Vandaag naar het gastgezin gebracht. Al om 5.30 vertrokken. Het was een lange rit. Ruim 8 uur hebben we er overgedaan. Eerst in de auto een uurtje slaap bij getankt.Voor zover dat lukt. De wegen zijn niet zo glad als bij ons. Dus het is een gehost en geklots in de bus.
Het was een prachtig gebied met rijstvelden bossen palmen en watervallen enz. Het was jammer dat het al weer regende, anders kon ik nog meer genieten van het prachtige uitzicht. Toen we na de lange rit ter plaatse kwamen stond het onvangst comité al te wachten. De de kleuters van de preschool met trommels en deksels begeleiden me naar het schooltje, waar de ouders en andere belangstellenden stonden te wachten.
Een grote bos bloemen werd me overhandigd en ik mocht plaatsnemen met enkele Savodaya vertegenwoordigers van het district Badulla. Toespraken van de juf,de medewerkers van Sarvodaya en een lied gezongen door de kleuters. Daarna was er een tafel gedekt met allerlei lekkers. Ze vertelden me dat het een feestmaal was zoals ze normaal gesproken met oud en nieuw op tafel zetten. Vergelijkbaar met ons Kerstdiner. En ik moest van alles wat proeven. Het is een bijzondere gebeurtenis voor de dorpsbewoners als er mensen uit het buitenland op bezoek komen. Ze halen alles uit de kast voor een warm welkom. Ik heb het maar over me heen laten komen.

Daarna werd ik nog een stukje verder vervoerd naar het gastgezin. De juf van de kleuterschool is tevens de moeder van het gastgezin.Tharushi het nichtje van het gastgezin is de tolk. Ze spreekt behoorlijk Engels en ze vertelt veel over alles wat er gebeurt. Bij het gastgezin ook weer een warm welkom. Er is een kamer voor mij apart. Het bed is opgemaakt maar ook weer niet. Er zit 1 laken op t matras en en er ligt een deken aan t voeteneind. Hoe doe ik dat nu weer? Gelukkig heb ik een lakenzak bij me, maar daar zit ik iedere keer vast in als ik me omdraai.

Voor t eten wordt aan mij gevraagd, wat wil je eten. Aardappels met boontjes en een gehaktbal is geen optie lijkt me. Dus ik zeg dan maar wat jullie eten eet ik ook zolang het niet té pittig is. Kumudu heeft een diner gemaakt. De gast krijgt eerst wat, dus daar zit je dan. Samen aan tafel is niet gebruikelijk. Er wordt voor de tv gegeten. Bord op schoot en eten met de handen. Dat begin ik een beetje te leren.

Toen ik voor t eerst binnenkwam dacht ik, wordt hier nu gerookt? later blijkt dat hier gekookt wordt op een houtvuur. Toen oma het vuur maakte zag ik hoe het kwam. Er was weinig trek dus de dikke rookwolken kringelden langs t plafond. Oma blies het vuur nog een beetje op door, door een pijp in t vuur te blazen. Er werden stringhoppers gemaakt. Van bloem, salt en kokend water. Dan gaat t door een soort knoflook pers en worden de slierten in een plastic vorm gedraaid. Ik mocht t ook eens proberen. Dat ging best goed al zeg ik t zelf.
De nestjes worden boven kokend water gestoomd en als ze gaar zijn kun je ze eten met milk gravy curry. Dat smaakt goed.

Het gastgezin bestaat uit moeder Kumudu,vader Bandu, zoon Ishantha 13. Tharushi is het nichtje van 21 dat hier verblijft om te tolken. De dochter van haar beste vriendin is hier ook vaak. Dat is Nirmala.