Gift uit Nederland

Voordat ik naar Sri Lanka vertrok heb ik van een paar mensen geld gekregen om daar aan iets nuttigs te besteden. Naar eigen inzicht. Op 5 december Sinterklaasdag, heb ik mij gastvrouw gevraagd of er iets was wat ze graag wilde hebben voor de school en ik heb haar t bedrag genoemd wat ze kon besteden. Best fijn om voor Sinterklaas te kunnen spelen. Ik heb natuurlijk wel gezegd dat ik het geld had gekregen van vrienden in Nederland. Een gift van Nederlandse mensen aan een Srilankaans dorp. Ze had hier helemaal niet op gerekend en was erg verrast. Ze moest even denken en overleggen, maar uiteindelijk wilde ze graag een geluidsinstallatie aanschaffen. Ze zei zelf te sparen voor dingen voor de school, maar een geluidsinstallatie was een veel te groot bedrag. De volgende dag zijn we naar Welimada stad gegaan om er een te kopen. Er werd een geluidsinstallatie soundmixer gekocht met 2 joekels van boxen. Ze wil het voornamelijk gebruiken voor het jaarlijks concert (uitvoering) als afsluiting van het jaar. Het was zo'n grote installatie dat we niet allemaal met de threewheeler (tuktuk) weer naar huis konden. Tarushi en ik mochten met de threeweeler mee. Bandula en Komudu gingen met de bus terug. Met de threewheeler een shortcut door de bossen. Op sommige plaatsen was het door de vele regenval van afgelopen tijd erg modderig. Af en toe was ik bang dat we met t hele spul zouden omslaan, maar volgens Tarushi zou dat niet gebeuren. En we kwamen idd veilig over. En je snapt t natuurlijk al, bij thuiskomst moest de installatie direct uitgeprobeerd. Op volle sterkte ??.
Kumudu was zo blij met deze gift dat ze er van moest huilen. Ze zei dat elke keer als ze de installatie zouden gebruiken aan mij zouden denken. Zondag is het jaarlijks concert. Dat zal dus een extra feestelijk tintje krijgen. En waarschijnlijk moet ik dan ook even op komen draven. Zoveel geluk voor zo'n € 100,00. Kleine moeite, groot gebaar, groot geluk.

Theeplantage en bron 6 december

We zijn een stukje uit het dorp gereden met de driewieler naar grote theeplantages. Het is een prachtig gezicht. Er stonden ook bomen van de theestruiken die ze hebben laten doorgroeien. Vroeger werden die gebruikt voor het verzamelen van zaden om nieuwe theeplanten op te kweken. Tegenwoordig doen ze dat met stekken. Bij de plantages was ook een meertje. Het meertje is ontstaan uit een bron. Om het Water wat uit de bron omhoog komt is een put gebouwd. Dit wordt gebruikt als drink water. Het water in het meertje wordt gebruikt om te wassen. Toen ik er was waren er een aantal Tamil vrouwen hun was aan het doen.
Er is sinds een aantal jaren een ander soort voorziening. Er zijn waterleidingen aangebracht om iedereen thuis van water te voorzien. Het water voor de waterleidingen komt van de watervallen, wordt gebracht in tankwagens en in een ondergrondse tank bewaard. Van daaruit wordt het door de leidingen naar de huizen getransporteerd. Vroeger ging men naar een wel of bron om water te halen.

Tempel

3 december

Mee naar de tempel. Als het volle maan is dan is het hier Poyaday. Het is een bijzondere dag om Boedha te eren. Mensen gaan naar de tempel om Boedha te eren. Men gaat met de hele familie. De tempel was nog vrij nieuw, nog maar 4 jaar. Er was een monnik in oranje gewaad. Zijn titels en naam: Archaelogy emperor reveran kotawera kashyapa thero. De monnik woont in de tempel. Bij aankomst is het de gewoonte om te knielen en je hoofd te buigen voor de monnik. Als de monnik zover is dat de ceremonie begint, dan neemt hij plaats op een soort troon. Als eerst worden de offergaven bij het Boedha beeld gelegd. Men gaat langs de de rij mensen en iedereen raakt de offergaven met 2 handen uit eerbied. Eerst gaan de mandjes met groen, daarna de mandjes met bloemen en tot slot kruikjes met water.
De mensen gaan allemaal op de grond zitten. Dat valt nog niet mee voor zo'n stijve hark als ik. Ik wist toen nog niet dat het 2 uur zou gaan duren.
Dan volgt het zingen van de gebeden. Dat duurt een hele tijd. Daarna begint de monnik te "preken". Mensen stellen ook vragen. De monnik vertelde de mensen ook dat het voor het eerst is dat er een buitenlander de tempel bezoekt en dat hij het bijzonder vindt dat ik tijdens de dienst tussen de rest van de bewoners op de grond zit. Hij moest eens weten hoe een houten kont ik had. Hij bedankt mijn gastgezin dat ze mij hebben meegenomen naar de dienst. Intussen was het ook nog eens gaan regenen (al weer) en de mensen die buiten stonden. waren tussen de anderen onder het afdak geschoven. De terugreis was in het donker in de regen. De heuvel af over de glad geworden grond. Beneden stond een busje waar ook wij konden instappen. Ik dacht even dat ik in de Dolmus in Turkije zat. Het busje zat zo vol dat ik af en toe bang was om het het hele spul om te vallen op die hobbelige wegen. Maar gewoon niet bij nadenken, zei ik tegen mezelf. Het laatste stukje moesten we te voet, in het donker - er is daar geen straatverlichting natuurlijk- in de regen, over een smal en ongelijk weggetje. Maar gelukkig weer veilig thuis gekomen. Weer een ervaring rijker.

Tasjes

4 december

Het geven van de gehaakte tasjes is een verhaal op zich. Gisteren heb ik met Komudo overlegd of we vandaag de tasjes zouden geven. Ik liet zien wat ik had en het werd goedgekeurd geloof ik. Daarna was ik de controle over de tasjes kwijt. Op een gegeven moment liep ik mijn slaapkamer in en Komudo en oma zaten op mijn bed,de tasjes te bekijken en de verdelen in categorieën. Dit was voor de meisjes in de klas, dit voor de kinderen van familieleden en nog een paar voor nog iemand anders. Buurkinderen en kennissen kregen er meteen een paar mee. De volgende ochtend gingen de tasjes mee naar school. Ik mocht de tasjes wel zelf uitdelen maar de juf zocht een tasje voor een kind gaf het aan mij en ik gaf het aan het meisje dat naar voren mocht komen.
Komudo gaf later ook wat tasjes mee aan een paar moeders voor jongere of oudere kinderen thuis. Nou ja de tasjes vonden gretig aftrek en voor zover ik kon beoordelen waren ze er blij mee. En daar gaat t om. Trouwens voor de jongens had ik ballonnen mee genomen.

Reacties.

Hallo allen.

Het leuk om jullie reacties te lezen. Ik kan niet naar iedereen persoonlijk reageren. Dan zou ik geen tijd meer overhouden om verhalen op te schrijven. Maar ik vind het fijn om te lezen dat jullie mee beleven.

Liefs Marita

De zoete inval

Het hier werkelijk de zoete inval. Of het wat te maken heeft met mijn aanwezigheid.......? Vast en zeker. Mijn gastvrouw praat druk met de gasten en ik kan zien aan de gebaren dat ze t over mij heeft. Hollandesie hoor ik. Dat ben ik dus. Ze vertelt ook welke woorden ik ken. Kohomede, aubowan, kahatte, rasay  enz.
Gisteren waren we even in t huis van haar moeder. We waren er lopend naar toe. Iedereen die we tegenkwamen stopte en mijn gastvrouw vertelde Hollandesie, en weer de woorden die ze me leerde, wat ik eet en wie weet wat ze nog meer verteld. Het is iets bijzonders een buitenlandse in huis,dus iedereen moet t horen én zien. 

Schooljuf

2 december.

Vandaag ben ik voor t eerst naar de Montesorischool geweest. Zaterdag is normaal geen schooldag, maar ter mijner eer was de school open. Kumudu de moeder van t gastgezin is ook de juf. Zij zou mee gaan. Maar op t laatste moment verandert er hier van alles. Zo ook vandaag. Kumudu is ook een soort rechter voor kleine geschillen. Mensen kunnen komen voor het oplossen en bemiddelen van zaken zoals schuld, niet op tijd betalen van aflossingen, echtelijke ruzies enz. En je raadt t al, Kumundu moest vandaag bemiddelen. Tussen ze ging niet met me mee naar school. Het nichtje die tolkt, ging met me mee. We moesten het met zn 2en doen. Tharushi dat is het nichtje zei toen we aankwamen: so wat do you want to do? Ik????? Ik ben geen schooljuf. ? Ik kan helpen maar ik kan nauwelijks met ze communiceren. Uiteindelijk hebben Tharushi en ik maar besloten om ze te laten tekenen. Het voorstel was om ze te laten tekenen en waar ze het meest van houden. Het werden veel bloemen, palmen, vlinders en zonnen. En wat daarna? Maar even buiten spelen en daarna wat eten. Na het eten hebben we ze laten zingen en dansen. Het was wel duidelijk dat deze kleine stuiterballen niet veel zouden leren die dag en luisteren is ook niet hun sterkste punt. Na deze morgen veel respect voor Kumudu die ze goed in t gareel heeft.

Wilde zwijnen

Wilde zwijnen. De eerste nacht dat ik hier sliep, waren er in de buurt wilde zwijnen. De honden (3 stuks) blaften aan een stuk. Dus men wist dat er wilde zwijnen in de buurt waren. Ze proberen ze te verjagen door vuurwerk af te steken. Komodu heeft veel mooie planten rondom t huis en in potten staan. De wilde zwijnen zouden ze vernielen als ze te dicht bij komen. De honden en het vuurwerk zorgden dat ze op afstand bleven. De hele nacht hoorde ik de honden aanslaan, een teken dat ze nog steeds in de buurt waren.