Tijdens de tweede dag in het bejaardenhuis heb ik wat nader kunnen meemaken, hoe de ouderen daar leven. De dame die goed Engels sprak, haar naam was Charlotte, was mijn tolk voor die dag. Ze vertelde me dat ze vroeger had gewerkt op een Thee Estate. Ze deed er naaiwerk. Op de Estate werd Engelse les gegeven en ze mochten van de lerares alleen maar Engels spreken daar, anders kregen ze straf. Het was in de tijd dat Sri Lanka toen nog Ceylon, onder Engelse heerschappij viel. Eigenlijk had Charlotte graag willen doorleren op school, want ze kon goed leren. Maar omdat haar moeder ziek werd kon dat niet. Ze moest voor haar moeder zorgen. Mede hierdoor is ze ook nooit getrouwd. Toen ik haar vroeg of ze dat niet graag had gewild zei ze, dat ze ooit verliefd op een jongen was, maar haar moeder vond hem geen goede partij. En zo bleef Charlotte bij haar moeder wonen en toen haar moeder overleed woonde ze daar alleen. Nadat ze een heup gebroken had kwam ze bij haar zuster in huis, die voor haar zorgde. Haar eigen huis moest verkocht. De zoon van haar broer heeft het verkocht, gaf haar een klein deel van de opbrengst en ging er met de rest van het geld vandoor. Charlotte had toen niets meer en toen haar zuster overleed is ze in het bejaardenhuis komen te wonen. Toen ik vroeg wat ze daar van vond, zei ze dat God voor haar zou zorgen en dat haar moeder nog steeds bij haar is. Dat is haar troost. Ze was erg blij met het beetje aandacht dat ze van mij kreeg vandaag. Ze wilde mijn adres zodat ze mij kon schrijven en ik haar natuurlijk. En misschien kon ik een keer appels opsturen vanuit Nederland.

Deze dag heb ik geholpen in het bejaardenhuis. Ik vroeg aan het hoofd wat ik kon doen, vegen of helpen met de was of eten klaar maken. Ik mocht de vrouwenzaal vegen. Charlotte was bezorgd of ik niet moe was van het vegen, maar ik was allang blij dat ik wat kon doen. Die middag kwam er eten, geschonken door een hotel in de buurt. en ik kon helpen met ronddelen en water De eigenaar en zijn vader kwamen het persoonlijk brengen en helpen verdelen. Ik mocht helpen met ronddelen en water schenken. Mijn paar woordjes Singalees vielen in goede aarde, toen ik vroeg of het rassai (lekker) was. Al de maaltijden die de mensen krijgen worden geschonken door mensen van buiten. Zoals vanmiddag door het hotel. Voor de hele maand stond al een schema op het mededelingenbord, met welke maaltijden er binnen zouden komen. 's Middags kwamen er een aantal vrouwen uit de buurt, die thee maakten en wat te eten bij de thee hadden meegenomen. Als mensen jarig zijn of op de sterfdag van hun ouders, dan wordt er ook vaak wat gedeeld met de armen of zoals hier met het tehuis. Wij kunnen ons niet voorstellen dat alles wat je nodig hebt, alleen verkregen kan worden door donaties. Eten, bedden, beddengoed, kleding enz. Het hoofd vertelde dat ze zelfs geen geld had, om rekeningen of het personeel te betalen. Dus van de giften die ik uit Nederland had meegekregen, heb ik hier ook maar een donatie gedaan. Terwijl ik in het kantoortje van het hoofd zat, kwamen er nog meer mensen binnen die een kleine bijdrage gaven. De Singalesen hebben een groot sociaal bewustzijn en zijn zorgzaam naar elkaar. Behalve die zoon van de broer van Charlotte dan.