Marita in Sri Lanka

Kindertehuis

Helpen in het kindertehuis
In het kindertehuis wonen ruim 35 meisjes van 8 tot 18 en ik geloof dat er zelfs een meisje van 21 is. Voordat ik hier kon werken ging er een hele procedure aan vooraf. Er moest een officieel formulier opgesteld worden en dat moest worden aangeboden aan een hoge ambtenaar van sociale zaken. Dat was een nogal strenge dame. Een mooie vrouw maar wel een beetje een pinnige blik. Mevrouw wilde van mij weten waarom ik daar wilde werken en wat ik met de kinderen ging doen. Ik zat echt voor een soort sollicitatie gesprek leek het wel. Ik moest wat vragen op papier zetten die ik aan de kinderen wilde stellen en de volgende dag terug komen. En als ze tevreden was mocht ik met een sociaal werkster mee naar het kindertehuis. Ik werd daar afgezet samen met Nilu van Sarvodaya en de sociale werkster Upetcha. Er werd mij verboden om foto's van de meisjes te maken. De meisjes die er zaten waren mishandeld, seksueel misbruikt, wees of er waren andere problemen waarom ze er zaten. Er was ooit een vrijwilligster geweest die een foto op haar website had gezet en dat had vervelende gevolgen gehad voor het meisje. Maar het gekke was dat de sociaal werkster wel een foto van mij maakte met de meisjes en zei ik stuur je de foto wel door. Oké?! De sociaal werkster was erg druk met mij. Ik heb al haar foto's op haar mobiel gezien. En ze vroeg meteen of ik bij haar kwam lunchen en ik werd uitgenodigd voor de verjaardag van haar man de 29e. En ik moest vooral naar de kerstviering komen van de kinderen van meerdere tehuizen. Die kerstviering leek me wel leuk, maar die verjaardag zat ik niet zo op te wachten. Het zal wel weer een Maxima moment worden.
De meisjes van het kindertehuis kwamen wel meteen naar me toe. Sommigen nog wat afwachtend. Maar uiteindelijk kwamen ze ook wel. De meisjes wrijven gelijk over je arm of gezicht, of zitten aan je haar en zeggen you are beautiful. Ze vinden mijn blanke huid mooi. Of pink color zoals zij zeggen. Hun eigen zwarte huid vinden ze niet mooi. Terwijl ik dat juist wel vind.

Halverwege de ochtend kwam de ambtenaar van de sociale dienst kijken, ze werd met veel respect ontvangen. Het voelde voor mij een beetje alsof ik gewogen werd. Nu nog worden goed bevonden. Ik moest de meisjes vragen of ze wilden dat ik de volgende dag terug kwam. Dat wilden ze wel. Pfffff geslaagd voor de test. De rest van de dag bracht ik met hen door. Eerst heb ik geholpen met hun schoolboeken kaften, 2 januari begint hier het nieuwe school jaar en dan moet alles klaar zijn. Later wilden ze vooral knutselen. Vouwen en plakken. Er moesten plaatjes gezocht worden op internet en ze wilden vooral de meest moeilijke bloemen vouwen. Ik kwam er niet uit, maar er zitten een paar handige tantes tussen en ze maakten er wat moois van. De kleintjes wilden vooral spelletjes doen. De dag erna had ik wat kleurtjes nagellak meegenomen en werden alle nagels gelakt. Sommigen wilden geel en even later kwamen ze terug, hadden ze het eraf geveegd en wilden ze toch rood. De grotere meiden wilden vooral glitternagellak. Het eindresultaat moest vastgelegd worden op de foto. De nagellak heb ik ze gegeven, dan kunnen ze nog een keer tutten.

Reacties

Reacties

Ton

Tjonge jonge, wat een verhaal. Ik snap dat intussen dat daar de bureaucratie hoogtij viert.
Die pinnige blik van die mooie dame had ik weleens willen zien.

Marita Timmer

Ik zal je een foto sturen. Tijdens de kerstmusical mocht ik naast haar zitten. Eerste rang haha.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Commundo