Sri Lanka heeft een heel andere cultuur dan Nederland. Met mijn westerse blik vallen sommige dingen of gewoontes op. Hieronder een paar voorbeelden.

Voor het eten wordt eerst wat voor mij op tafel gezet. De gast moet eerst eten. Voor mij wordt het in schaaltjes op tafel gezet, zodat ik naar eigen behoefte kan op scheppen. De rest van de familie krijgt een bord opgeschept en zit er mee voor de televisie. En ik zit in mijn eentje aan tafel.

Als er bezoek komt dan knielen kinderen voor hun ouders, de handen met de palmen tegen elkaar, het hoofd gebogen en de voeten worden even aangeraakt. Diegene die begroet wordt strijkt even met de handen over de schouders of het hoofd van diegene die knielt. Dit geldt voor alle personen die ergens op bezoek komen. Men toont respect. Er zit een duidelijke structuur in. Kinderen knielen voor ouders, broers en zussen knielen voor hun oudere broer of zus. Diegene die jonger is knielt voor de oudere, of je knielt voor iemand die hoger in aanzien is. Dit wordt ook gedaan als men weer vertrekt. Deze gewoonte lijkt me wel wat, als oudste van mijn familie. Op mijn moeder na dan. Maar zonder gekheid, ik vind dat er in ons land wel een voorbeeld aan genomen kan worden. Dat er wat meer respect getoond kan worden naar mensen die ouder zijn dan jij. In ons land wordt oud(er) nog wel eens als uit de tijd en afgedaan gezien.

De tv staat de hele dag aan of ze nu kijken of niet. Veel komedies met overdreven acteerwerk, talentenshow, The voice of.... compleet met draaiende stoelen.

Hier mag je nog gewoon je huisvuil verbranden. En dat gebeurt ook overal. Naast je huis, op en veldje, op de hoek van de straat of waar 't maar uitkomt.

De zoon van de familie waar ik verbleef, kwam op een gegeven moment met een kort geschoren koppie thuis. Mij werd verteld dat er strenge regels gelden voor de haardracht op scholen. Als jongens het haar te lang hebben worden ze gestraft door het haar te milimeteren. Voor meisjes gelden ook regels als ze het kort hebben en als ze het lang hebben, moet het symmetrisch zijn. En als het lang is 1 of 2 gelijke staarten of vlechten. Het haar wordt niet los gedragen.

In het gastgezin waar ik verbleef werd op een gegeven moment de 16 jarige zoon het eten gevoerd. Toen ik vroeg waarom ze dat deed, of hij dat zelf niet kon, werd gezegd dat hij te moe was om te eten. Hij had zo hard gestudeerd en daarom werd hij gevoerd. Ik vind t een vreemd gezicht dat zo'n grote jongen door z'n nichtje of z'n moeder met de hand gevoerd werd.

Van de huizen die ik tot nu toe gezien heb, heb ik nog niet veel gezellige huizen gezien. Een paar huizen van bemiddelde mensen die zagen er volgens onze westerse normen netjes en gezellig uit. Maar bij de meeste huizen is de boel niet echt schoon te noemen, spullen zijn stuk, overal slingeren spullen of schoenen. Kleedjes op tafel zijn stuk of vies of er ligt een stuk plastic overheen. De huizen zijn meestal donker. Wat denk ik vooral is tegen de warmte, maar nu in het regenseizoen is het niet overdreven warm. Wat wij als tuinstoelen gebruiken, staat als meubilair in de kamer. Gordijnen lijken eenmaal opgehangen niet meer voor de ramen weggeweest te zijn. Met mijn westerse blik denk ik, als dit van mij was zou ik de gordijnen eens uitwassen, de matrassen eens laten luchten, de tegels schrobben, likje verf op muren en houtwerk enz. En dan ben ik niet eens zo'n poetser.
Ik heb ook in de stad geen terrasjes of iets dergelijks gezien waar je gezellig even kunt gaan zitten. De mensen gaan denk ik meer bij elkaar op bezoek.

Wat ook op valt is dat er rondom huizen veel bloeiende planten en potten met bloemen staan. De meest prachtige bloemen zie je hier.

De Singalesen zijn heel schoon op zichzelf. Elke dag wordt er gedoucht (met koud water), en gaan de kleren in de was. Deze worden allemaal met de hand gewassen. Een enkeling heeft een wasmachine. De Singalesen zijn heel amicaal met elkaar, gastvrij en behulpzaam. Mensen zoeken elkaar vaak op en familie is belangrijk. Bezoek krijgt ook altijd wel iets te eten.

Toen Ik een keer in de keuken zat te wachten op een kopje thee, hoorde ik gestommel boven en later achter me. Er gaar wel een trap naar boven maar daar is niks. Ik vroeg Madu wat is dat? En zonder blikken of blozen zei ze: "rats" Even later hoorde ik vlak achter me wat en geschrokken keek ik om. Ik hoef geen rat in mijn nek. Madu schoot in de lach en zei "storage" en ze keek in de voorraadkast en er liepen wel 4 ratten over de planken getver. Zonder veel drukte deed ze de deur weer dicht en sloot hem goed. Probleem opgelost.